Bir veya daha fazla çocuk tarafından diğerine karşı yapılan kasıtlı, tekrarlanan incitici eylemler, tehdit ve dışlama gibi davranışlar çocuğun akran zorbalığına maruz kalması olarak tanımlanıyor. Bu durumda ailelere ve okul yönetimine büyük sorumluluklar düşüyor. Akran zorbalığının fiziksel, sözlü, duygusal veya cinsel içerikli olabileceğini belirten Moodist Hastanesi’nden Klinik Psikolog Ayşe Topak böyle bir durumda ailelerin akran zorbalığına uğrayan çocuğa, hatanın ondan kaynaklanmadığının belirtilmesi gerektiğini söylüyor. ‘Zorbalığa maruz kalan çocuğa destek olun’ Akran zorbalığı karşısında ailelere büyük sorumluluklar düşüyor. Çocuğun zorbalığa maruz kalması, okula gitmek istememesi ve mutsuz olması hem çocuk hem de aile için sancılı bir dönem olabiliyor. Bu durumda ailenin zorbalığa maruz kalan çocuğa destek vermesi gerektiğini belirten Topak şöyle devam ediyor: “Çocuğa kendisinde bir sorun olduğunu veya böyle bir muameleyi hak ettiğini iletmemeye dikkat edin. Çocuğun akranları tarafından zorbalığa maruz kalması durumunda çocuğun sosyal becerilerini suçlamak adil değildir. Saygı temel bir haktır, tüm çocuklar nazik ve saygılı muamele görme hakkına sahiptir. Çocuğunuzu kendisinin hatalı olmadığına ve sorunun kaynağının zorbanın davranışı olduğuna ikna edin” diyor. ‘Zorbanın ailesi ile konuşmak işe yaramayabilir’ Zorbalığa maruz kalan çocuğun ailesinin durumu okula bildirmesi gerektiğini belirten Topak çocuğun desteklenmesi için uzmandan yardım almanın önemini vurguluyor. Klinik Psikolog Ayşe Topak “Zorbalık yapan çocuk ve ebeveynleriyle okuldan bağımsız, arabulucu olmadan görüşmek sağlıklı olmayacaktır. Bu gibi hassas durumlarda her zaman dengeleyen konumda okulun da bulunması önemlidir” diyor. Bu süreçte ailelere önerilerde bulunan Topak önerilerini şöyle sıralıyor: Zorbanın ebeveynleriyle konuşmak hiçbir işe yaramayabilir. Zorbaların ebeveynleri de zorbalıkta yanlış bir şey görmeyebilir ve bunu ‘kendini savunmak’ ile eş tutabilir. Çocuğunuza destek verin ancak size bağımlı olmasını teşvik etmeyin. Çocuğunuzu agresif olmaya veya karşılık vermeye teşvik etmeyin. Muhtemelen bunu yapmak onun doğasında yoktur. Bunun yerine, çocuğunuza özgüvenli olmayı öğretin. Örneğin, çocuklara saldırganlığı kabullenmek yerine mizah ile karşılık vermeleri öğretilebilir. Sabırlı olun. Çocuklar arasındaki çatışma büyük olasılıkla bir gecede çözülmeyecektir. Çocuğunuzun yeni arkadaşlıklar geliştirmesine veya mevcut arkadaşlıklarını güçlendirmesine yardımcı olun. Arkadaşlar genellikle zorbalığa karşı tampon görevi görür.